Over de krassen op je ziel en de littekens op je lijf. Over milder oordelen over je eigen lichaam, en dat van anderen. Over hoe dansen je jong houdt en er tegelijk geen leeftijd op staat. Over dansen als een taal zonder woorden. Over botsen op de beperkingen van je lijf, en het omarmen van gehavende benen. Over topsport en je lichaam tot het uiterste forceren. Over een lijf dat alle ballast van zich afwerpt wanneer het danst. Over hoe dansen je verbindt met jezelf, maar ook met anderen. Over vallen en herstellen. Over zichtbare en onzichtbare littekens. Over de verschillende ‘ikken’ die huizen in een lichaam. Over de zin en onzin van schoonheidsreclames. Over hoe belangrijk het is jezelf weerspiegeld te zien in de schermen die ons omringen. Over de blik van de anderen. Over de bevestiging die we vaak zoeken online. Over thuiskomen in een lichaam dat schuurt, veroudert, je in de steek liet, herstelt …
Afgelopen jaren werkte Lieve Blancquaert aan een drieluik over de wezenlijke momenten in het leven van de mens: Birth Day, Wedding Day en Last Days. Een intieme kijk in het leven van mensen op de drempel van het leven, of met de eindstreep in het gezichtsveld. In het voorjaar van 2023 liet ze samen met vriendin en regisseur Nathalie Basteyns de documentairereeks Mirakel nr. 71 op de wereld los. Een visueel verslag van hun roadtrip naar Lourdes.
In 2021 studeerde Martha Balthazar – theatermaker, Knack-columniste en dochter van Lieve – af aan de opleiding Drama aan het KASK in Gent. Haar voorstelling Boerenpsalm gooide meteen hoge ogen. Een modern boerendrama gebaseerd op een onderzoek over de landbouwsector. In 2020 won ze met haar column Five chapters on wanting both ways de Emile Zola Prijs van het tijdschrift Sampol. In die column neemt ze je op sleeptouw langs overdenkingen en inzichten over vrijheid en machtsverhoudingen, verzet en zorg.
“We hebben het allemaal zo aangeleerd gekregen: een vrouw die voor zichzelf kan zorgen, die niemand nodig heeft, die carrière maakt, die voor iets staat, dat is de vrouw die je wilt worden, dat is de vrouw waar je trots op kan zijn. Dat dit heel veel werk en energie vraagt, daar lijkt Beyoncé nergens over te zingen.”