Projectleider Tim Corbisier begrijpt de vraag wel. In een ideale wereld is de belangrijkste opdracht voor de Proper Strand Lopers om zichzelf overbodig te maken. Maar mensen zijn menselijk, en dus worden elke avond van mid juni tot mid oktober tonnen afval verzameld.

Tim Corbisier: ‘Het staat letterlijk in onze missie dat we verder doen tot we niet meer nodig zijn. Maar dat is natuurlijk een onmogelijke ambitie. Bovendien focussen we de laatste jaren ook op wat aanspoelt. Dat is dikwijls nog belangwekkender dat wat mensen achterlaten.’

Spreekt u de strandgangers ook actief aan?

‘Altijd. We vragen of het afval van hun is, en of zij het willen meenemen. Maar mensen hebben stress. Ze komen aan in een overvolle trein, moeten in alle drukte een hele dag op hun kinderen passen, hebben last van zon en zand. Afval is echt hun laatste zorg.’

U werkt tijdens de vakantiemaanden met vrijwilligers. Hoe gaat dat precies in zijn werk?

‘Iedereen mag zich komen aanmelden. De werfkabine is gedurende één uur open en je kunt het opruimmateriaal ontlenen. Meestal zijn dat habitués. Zij vinden het zinvol om hun dag op deze manier af te sluiten. Maar er komen ook veel gezinnen op af. Voor de kinderen is het soms een schattenjacht.’

Wat vindt u zo allemaal?

‘Laten we zeggen dat je een sterke maag moet hebben. Voor het overige kun je het zo gek niet bedenken: strandattributen, matrassen, parasols, vroeger af en toe een heel tapijt. Als de getijden niet meewerken, zit er geen limiet op. Dan vind je kleding, handdoeken, allerlei textiel. We drogen dat, wassen het en bieden het opnieuw aan. Zo krijgt ons werk ook een circulair nut.’

Er is dit jaar niet zomaar een strandkabine. Het is een heuse werfkabine, en er vinden zelfs activiteiten plaats!

‘Van drie op acht meter zelfs (lacht). We houden er workshops rond afval en stellen er gevonden zaken tentoon. Dat gaat van speciale vondsten over trash art tot wat ik retro afval zal noemen. Zo vonden we een fles afwasmiddel van het merk Lux uit de jaren 60 van de vorige eeuw. En ik vond die fameuze Raiderwikkel, die onlangs nog in het nieuws was. Blikjes zijn altijd lastig, die blijven eeuwig doorgaan. Cola en Stella uit de jaren 70 bijvoorbeeld.’

Heeft u nog hoop?

‘Altijd, hé. Het grootste volume spoelt aan de vloedlijn aan. Door de opwarming van de aarde dreigen we in de toekomst weer meer afval op de stranden te vinden. De maatschappij verandert, en dat zijn de tools waarmee we het moeten doen. Ik sprak onlangs een meisje aan dat haar vuilnis achterliet, en legde haar uit dat de zee dat afval zou opslorpen. En toen antwoordde ze: “Is het al niet te laat?” Ik weiger mee te gaan in dat fatalisme.’