Ik spreek Cindy Godefroi de ochtend na de uitreiking van de Ultimas, de Vlaamse Cultuurprijzen, waar Marijke Pinoy de prijs won voor Algemene Culturele Verdienste. ‘Het was echt een feest van en voor de sector,’ blikt Cindy terug. ‘Ik vond het bijvoorbeeld ook erg interessant en verfrissend om mensen te ontmoeten uit een cultuurtak die ik minder goed ken, zoals de architectuur.’

Theater Aan Zee (TAZ) staat dit jaar in het teken van de tijd, met grote en kleine -t-. Wanneer is dat idee precies ontstaan?

‘Het is organisch gegroeid uit het thema van 2024, dat over ‘generaties’ ging. Tijd houdt iedereen bezig, niet alleen oudere mensen die zich kunnen verliezen in het schimmenveld en voor wie tijd vaak een dwingende gedachte is.’

Het grote thema dit jaar is Le Temps d'une Chanson. TAZ neemt dus de TIJD. Hoe vang je een onvangbaar begrip in podiumkunst?

‘Alles is tijd. Het was aan ons om bepaalde accenten te leggen, om dieper te gaan zoals dat een breed gedragen festival past. We stoppen de dingen niet in een keurslijf, maar laten de tijdgeest op ons afkomen. Of zoals Jean Paul Van Bendegem het zo mooi verwoordt: “Muziek is een proces in de tijd. Maar wanneer we luisteren naar iets, dan ervaren we niet zozeer de tijd. Het gaat over het verloop. Die ondertitel van Theater Aan Zee, Le Temps d'Une Chanson, vind ik wat dat betreft heel erg mooi.” 
Dat kan over afscheid nemen gaan, over zorg, over hoe wij met ouderen en anderen omgaan. Maar ook hoe jonge mensen naar intimiteit en seksualiteit kijken, hoe zij hun toekomst in deze wereld zien. Hoe voelt de tijd in de wachtkamers van het leven: de gevangenis, de psychiatrie, de nachtopvang, of gewoon op een bankje in het park. Al die thema’s en gevoelens worden op verschillende manieren aangereikt: in een voorstelling, door middel van debat en muziek’. 

De twee Golfbrekers zijn dit jaar Jean Paul Van Bendegem en Farnoosh Khodadadeh. Dat zijn wel héél verschillende bruggenbouwers.

‘Farnoosh is een prachtvrouw, jarenlang verpleegster en een waanzinnig getalenteerde muzikante. Farnoosh was kind tijdens de oorlog in Iran, en herinnert zich hoe haar ouders zachte slaapliedjes zongen. Dat is voor haar de échte tijd. Ik ben met haar naar woonzorgcentra gegaan, waar zij één op één zong met de bewoners. Heel intiem.
Jean Paul Van Bendegem geeft een heel andere invulling aan ons festival. Ik noem hem ‘the man with a child in his eyes’ omdat hij met zo’n verwondering en verbazing naar de dingen kijkt. Hij probeert de tijd te begrijpen vanuit een wiskundig en filosofisch standpunt en schreef Tijdsnota’s voor TAZ. Hoe bereken je een zandloper die gedurende tien dagen loopt? Hij is tot de proefondervindelijke vaststelling gekomen dat die dan 95,040 gram weegt en 8.640.000 korrels bevat. In een andere Tijdsnota vat hij het hele universum samen in 10 dagen TAZ, waarbij pas op de laatste dag de mens verschijnt.’

De onlangs overleden VUB-rector Caroline Pauwels was in 2019 nog curator van Theater Aan Zee. Er is dit jaar een Caroline Pauwels Beurs voor de verwondering?

‘Inderdaad. Het gedachtegoed en de filosofie van Caroline is ook die van TAZ. We wilden dat niet laten verdwijnen en reiken een beurs uit aan een podiumkunstenaar die dans of theater of een andere kunstvorm weet te verbinden aan wetenschap. Op de laatste dag zal een jury onder leiding van Jean Paul Van Bendegem bepalen welk initiatief het beste aan die vereiste beantwoordt en de geldprijs uitreiken. Het is de bedoeling dat het werk dan voor het eerst getoond wordt tijdens de volgende Chambres d’O.’