Dit werk bevindt zich op het provinciedomein Atlantikwall Raversyde. Bekijk op de website de openingsuren en toegangsprijs.
De meeste werken van Lily van der Stokker nemen de vorm aan van ontwerpen voor uitgebreide decoratieve en kleurrijke muurtekeningen, vaak met een kindachtige onschuld en naïviteit. Ze handelen in een ontwapenend schaamteloze en uitbundige manier over ideeën van schoonheid, relaties, liefde of familie. Ondanks, of misschien juist dankzij hun schijnbare eenvoud, zijn haar werken vaak uitdagend en worden ze gesitueerd binnen een groeiend discours rond postfeministische praktijken. Ze speelt met stereotiepe vrouwelijkheid en noemt haar stijl 'nonshouting feminism' waarbij ze het sentimentele niet schuwt.
Voor Beaufort heeft Lily van der Stokker Villa Bastien op Raversyde een opmerkelijke transformatie laten ondergaan. De traditionele, bakstenen villa, genoemd naar een van haar bewoners, de Belgische kunstschilder Alfred Bastien, vervlakt van een architecturaal object naar een tweedimensionaal canvas, wat het popkarakter van het werk versterkt. Het hele exterieur wordt bedekt met twee groene ruitpatronen die doen denken aan traditionele keukenhanddoeken. De iconische en erg herkenbare patronen zijn door de kunstenares zelf ontworpen en worden afwisselend schuin of recht op het dak en de gevels aangebracht. De keuze voor de kleuren wit en groen zijn niet algeheel willekeurig: ze bieden enerzijds een luchtige en frisse lift aan de sombere context van het oorlogsmuseum. Anderzijds bieden ze ook een schril contrast tussen het vrouwelijke van het geruite patroon en het mannelijke van de bunkers en soldaten. Van der Stokker zelf beschrijft het ontwerp zelf als een verfrissende vreemdeling die de geest van het huis opnieuw laat stralen. De keuze voor een repetitief minimalistisch maar toch speels patroon, zorgt ervoor dat de architectuur van het gebouw net beter zichtbaar wordt, wat de associatie met de razzle dazzle camouflage, een techniek bestaande uit geometrische patronen in contrasterende kleuren die veelvuldig toegepast werd op schepen tijdens de Eerste Wereldoorlog om zo de tegenstander te verwarren in plaats van zichzelf te verhullen, alleen maar versterkt.
De meeste werken van Lily van der Stokker nemen de vorm aan van ontwerpen voor uitgebreide decoratieve en kleurrijke muurtekeningen, vaak met een kindachtige onschuld en naïviteit. Ze handelen in een ontwapenend schaamteloze en uitbundige manier over ideeën van schoonheid, relaties, liefde of familie. Ondanks, of misschien juist dankzij hun schijnbare eenvoud, zijn haar werken vaak uitdagend en worden ze gesitueerd binnen een groeiend discours rond postfeministische praktijken. Ze speelt met stereotiepe vrouwelijkheid en noemt haar stijl 'nonshouting feminism' waarbij ze het sentimentele niet schuwt.
Voor Beaufort heeft Lily van der Stokker Villa Bastien op Raversyde een opmerkelijke transformatie laten ondergaan. De traditionele, bakstenen villa, genoemd naar een van haar bewoners, de Belgische kunstschilder Alfred Bastien, vervlakt van een architecturaal object naar een tweedimensionaal canvas, wat het popkarakter van het werk versterkt. Het hele exterieur wordt bedekt met twee groene ruitpatronen die doen denken aan traditionele keukenhanddoeken. De iconische en erg herkenbare patronen zijn door de kunstenares zelf ontworpen en worden afwisselend schuin of recht op het dak en de gevels aangebracht. De keuze voor de kleuren wit en groen zijn niet algeheel willekeurig: ze bieden enerzijds een luchtige en frisse lift aan de sombere context van het oorlogsmuseum. Anderzijds bieden ze ook een schril contrast tussen het vrouwelijke van het geruite patroon en het mannelijke van de bunkers en soldaten. Van der Stokker zelf beschrijft het ontwerp zelf als een verfrissende vreemdeling die de geest van het huis opnieuw laat stralen. De keuze voor een repetitief minimalistisch maar toch speels patroon, zorgt ervoor dat de architectuur van het gebouw net beter zichtbaar wordt, wat de associatie met de razzle dazzle camouflage, een techniek bestaande uit geometrische patronen in contrasterende kleuren die veelvuldig toegepast werd op schepen tijdens de Eerste Wereldoorlog om zo de tegenstander te verwarren in plaats van zichzelf te verhullen, alleen maar versterkt.
